- βούτης
- βούτης, ου, [dialect] Dor. [full] βούτας α, ὁ, ([etym.] βοῦς)A herdsman, A.Pr.568 (lyr.), E.Andr.280 (lyr.), Theoc.1.80, AP6.255 (Eryc.), etc.:—as Adj., β. φόνος the slaughter of kine, E.Hipp.537.II = ὀρίγανος ([place name] Cydonia), Hsch.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.